ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΚΑΙ ΤΟ ΦΡΕΝΟ
Μονόπρακτος…
Μια μέρα ο Τελατίνης Γδούπατος κατά τα τελευταία 25 συναπτά έτη μηχανοδηγός της Υπ. Αριθμόν 301 ατμάμαξας εσωτερικού βροντοφώναξε συμπερασματικά
< Ώς εδώ ήτανε !!! Τόσα χρόνια τραβάω κουπί αμετανόητα χωρίς να απολαμβάνω τα επιδόματα του βαρκάρη !!! … Σήμερα θέλω να πάρω το τσάι μου δίπλα στις πάπιες !!! ….
Έτσι και έγινε ! Μόλις περάσανε την σήραγγα του … Μπελαφώντε … Σάλταρε βιαστικός ! Πήρε και τα .. σύνεργα μαζί του να ρίξει και καμιά πετονιά για νταχντιρντίδες και σουλατσαδόρους . Για δόλωμα θα χρησιμοποιούσε φύλλα από τους καναπέδες.
Ο σκύλος του βαγονιού που καιροφυλακτούσε απ’ τον περασμένο χειμώνα χωρίς να βγάζει τον σκασμό , του πέταξε διεξοδικά !
< … Κοίτα , Εντάξει … αλλά ...αν πιάσεις πολλά , θέλω μερίδιο…Μ’ ακούς ??... >
Εκείνος δεν άκουσε !... Ουσιαστικά , κανέναν δεν άκουγε τους τελευταίους μήνες παρά μόνο εκείνη την βραχνή φωνή πού διατάραζε και την απόλυτη σιωπή μέσα του….
Μόλις βολεύτηκε στο πόστο του άναψε το γκαζάκι με το κολατσιό και έριξε μέσα λίγο χλωρίνη να του τονώσει την γεύση . Η αιθαλομίχλη στόμωνε τα ηλεκτρόνια στα σύρματα της Δ.Ε.Η. και το τοπίο έτριζε συθέμελα σαν μεθυσμένη νταλίκα.
Στο πρώτο νταμάρι που σήκωσε , τσάκωσε τον εαυτό του να σκέπτεται τον συρμό. < Τι να κάνουν άραγε χωρίς εμένα ..!! > αναρωτιόταν… << Θα τα καταφέρουν , μην σε νοιάζει του σφύριξε εκείνη η φωνή καθησυχαστικά , γαργαλώντας τα πόδια του ..!! >>
Έτσι κι αλλιώς όλα τώρα ήταν σε μπλε σωμών και η Πατρίτσια την είχε κοπανίσει με τον Καντηλανάφτη….
Στις 11.32 π.μ. όταν η αμαξοστοιχία πέρασε σαν βολίδα αδιαφορώντας για την προκαθορισμένη στάση της στον, …Πύργο του …Κόντε Λα Πά …. όπως επέμεναν
να ονομάζουν απαξιωτικά τον σταθμό οι ντόπιοι , όλοι πετάχτηκαν έκπληκτοι απ’ της μπανιέρες τους και άρχισαν να την κυνηγούν με τις πάπιες και τα μιλημένα μουλάρια .
<< Στάσου , ,στάσου βρε ευλογημένη ! >> παρατηρήθηκε να ουρλιάζει απεγνωσμένα και ο πάστορας του χωριού , διαρρηγνύοντας τα ράσα του , λίγο πριν αρπάξει τρέχοντας το άγιο δισκοπότηρο για να έχει την πρέπουσα ετοιμότητα στο θλιβερό του καθήκον.!
Εκείνη ψυχρή σαν …μέταλλο που ήταν.. ??! συνέχισε απτόητη !!....
… Μόνο , όταν της τελείωσαν οι ράγες πού τσούλαγε – Ο μηχανοδηγός σημειωτέων, είχε επισημάνει το πρόβλημα και μάλιστα συντάσωντας γραπτή αναφορά , τονίζοντας ότι έπρεπε να συνεχιστούν τα έργα επέκτασης , τουλάχιστον μέχρι τον επόμενο συνοικισμό – τσακίστηκε με θόρυβο και σύννεφα σκόνης στα χωράφια . !
…Η έκρηξη π’ ακολούθησε από τα ΑΡΑΒΟΧΙΠΙ , άνοιξε μια χαβούζα επτά μέτρα βάθος πλάτος και Ύψος …
Αργότερα στον απολογισμό δεν τους απασχόλησε ο χαμένος μηχανοδηγός ! Αυτός ήξεραν από καιρό , πού είχε καταλήξει !
Για…το φρένο που δεν ανταποκρίθηκε έγινε διεξοδική αναψηλάφηση και υπεύθυνος κρίθηκε χωρίς αμφιβολίες και ελαφρυντικά ο …Τεμπελόσκυλος ο οποίος … και σουβλίστηκε μελαγχολικά για παραδειγματισμό. ! !
…’’ Σαν μικρό κατσίκι μοιάζει το κρέας του ..! ‘’ ήταν η ομολογία του προέδρου του συναιτερισμού τζιτζικόφτερων μετά το ολοήμερο τσιμπούσι , που επικράτησε και ήθελε να ελαφρύνει κάπως την ατμόσφαιρα της δίκης….
…………………………..ΤΕΛΟΣ…….
